Kırmızı Valizli Kadın

Kurduğu hayalleri tek tek silinmişti
Ne başlanabildi ne de bitirilebilindi derken
Gözlerindeki şehirler arası yorgunluğa inat
Valizler dolusu hüzün vardı yüreğinde
Yitirdiği ne varsa hepsi kırmızı valizinde

Bir coğrafyanın çatlak toprağında
Paramparça etrafa dağılmış anıları
Sanki hiç bir şey olmamış gibi
Gecenin içinde koşuyor bilinmezlere
Yitirdiği ne varsa hepsi kırmızı valizinde

İliklerine kadar işleyen yalnızlık
Çakıl taşları ağırlığında yüreği darda
Cümle dolusu ağıt düşerken
Ah bir haykırsa adını
Gölgeler siliniyor birer birer anılarında
Yitirdiği ne varsa hepsi kırmızı valizinde

Yedi tepe İstanbul'a yol alırken
Gönlünde hüzün eskiden kalma bir gülüş
Kimseler karşılamazken kadını
Yalnızlığı karşıladı valizindeki hüznünü
Yitirdiği ne varsa hepsi kırmızı valizinde




(EMİ)