Kıyamet Günü Çiçekleri

Sonralarımı sakladım öncelerinden.

Kafamın tam arkasındaki yarayı şahit tuttum, bilsin saklandığımı.

Kafamın tam arkasındaki yaranın ağrısını da yaraya şahit tuttum, bilsin.

Vaktin geldiğini şahit tutan şimdiler sonralarımın öncelerine benzemeye başladığını fark ettiklerinde,

kafamın arkasındaki yaranın ihanetiyle, uf oldular;

eskiyerek, giderek…

Onlar da öncekiler gibi,

uf oldular, belki de istemeden;

bilmeyerek…

katlanarak belki de, mecbur kalarak;

Gömüldüler.

Unutuldular.

Çık saklandığın yerden!

Kalabalık toplanmadan

Karanlık çöktü, toprak dürüldü.

Farkı yok, gündüzün akşamdan

Çık!
Kimin ardındaysan ortaya,

Hangi hayaldeysen oradan…

Hayat ebe
Ölüm sobe.

Çık!
Vakti geldi, inanmadıysan

Öncekiler ebe
Sonrakiler sobe.

Çık artık!

Kıyamet günü çiçekleri arasından
Kafamın arkasında açan, dünya yarasından…