Kıyamet Günü Çiçekleri II

Dudağının kenarında görüldüm

Gözlerinin pınarında duyumsarken susuzluğu

Boyunlarının uzağında kayboldum

Bulundum ellerin tarafından

Kıyamet günü çiçekleri uzattım sana

İlmek ilmek açan yaralarından

Ve böylece süsledim şehrin ışıklarından seni

Kışın ve ayazın

Baharın ve yazın kokusundan seni

Hayallerimle süslüyorum seni

Hayallerimde süslüyorum seni

Hayallerimle süslüyordum seni

Hayallerimde süslüyordum.

Şehirlerin sahipsizliğinde yiten çocuklukların

çocukluğu kadar sahipsiz dolaşırken sokaklarında

mülteci bakışların yorgunluğu üzerinde

dışlanırken başka yorgun bakışlar tarafından

yaraları açmaya yüz tutmuş kıyamet günü çiçekleri kadar narin zamanda

saçların rüzgarını bekler ki sadece okşansın

çatık kaşlı bulutları karşılayan

ve sen ağlamadın, diyen rüzgara karşılık

yağan yağmura gemiler inşa etmek kadar inatçı bir inanç ile

öyle süslüyordum işte seni,

Kıyamet günü çiçekleri gülüşünden

Kötülükleri saklayarak, kötülerden

Daha iyi olmak için iyiliklerden...

Ne de güzel süsleniyordun sen de,

Her şeye inat,

Ve her şeyin karşısında…