Kıyametler Koptu Üzerime

Belki son sabahıydı ömrümün

Ömrümün eyvahıydı,
Camlar kırılmıştı içimde, aynalar çatlamış
Ard arda dağlar patlamıştı

Göklerin yanışı
Ruhumun uyanışı vardı içimde

Sorgusuz sualsiz
Kıyametler koptu, üzerime cümle nar yıkıldı.





Sonun başlangıcının ilk sabahıydı

Öyle bir sabahtı ki o
Say ki yarılmıştı gök
Etrafım sarılmıştı karanlıklarla

Kaybolurken gözlerimin feri
Başlıyordu ruhumun yokluğa seferi

Sorgusuz sualsiz
Kıyametler koptu, üzerime cümle har yıkıldı.





Bir isyanın sabahıydı ben delirmiştim

Umutlar ertelenmiş
Sevdalar kirlenmiş
Kadim tarihlerden beri son belirlenmişti

Varlığın yorgunluğu,
Yokluğun durgunluğu vardı içimde

Sorgusuz sualsiz
Kıyametler koptu üzerime cümle var yıkıldı