Kıyısız Kızıl

İzlerken gözlerim gün batımını

Dışta kızıllık,

İçte

Hiçbir renge ait olmamanın soluğu.


Ufuğun kızıllığı boyarken yüzümü,

İçimden akıp giden sessizliğin

Renk paleti.


Koşturan çocuk gölgeleri

Işığın ardında saklanırken

Gözbebeklerimden düşen ıslak zeminde

Ufuğu kızıla boyuyor.


Yansımayı kucaklamayan o süzülüş,

Yaşamdan kopukluğun

İçe büzülüş hikayesi

Açmayan, içe düşmeyen kızıllığın içine bükülüş.


Susamak, kurumak bir deniz kıyısında

Susuzluğun hayal kurduğu kıyıda

Yitip gitmek.


Gözlerinle dokunduğunu içe alamayışın hazin öyküsü,

Keder, pusu kurar tüm kıyılarda

Rengi kızıl, tadı yansıma,

Dokunduğun bucaksız tuz kuruluğunda

Ölmek, kıyısız bir kızıllıkta.



Pususuna düşmek, bir yüzdeki kızılın boyadığı mavide.

18 Ağustos 2024 36 şiiri var.
Yorumlar (1)
  • 8 ay önce

    “ Ölmek, kıyısız bir kızıllıkta.”

    Ne güzel

    Kutlarım Şair

    Sevgiyle kalın.