Kızıldı Avuçlarım

Velev ki
Kızıldı avuçlarım

Şizofren bir yangına düş kurar gibi
Sarılmak
Sana


Küle gebe
Kıvılcım misali
Doğurmak alevi ve seni

Yeniden
Yanarken şehir
En parlak yıldızın dibine bağdaş kurup

Eski kadehlere dolarken
İçimden boşalan içim

Tek yudumda yutkunmak
Mor zaman ötesinde

Gözlerini çalıp hayalin
Uzanırken boyumca çakıl taşlarına

İz bırakmadan
O geceyi de koyup soluk bir zembile

Unuttum
Issız silüetleri
Şehrin çıkmaz kaldırımlarında

Bilekleri kesik vedalar bıraktım
Kadranın esaretine yükleyip zamanı

Gittim
Peşim sıra
Gölgemin ay tutulmalarına