Kokun Saklı Şavşat'ım
Çocukluk yıllarımı kucağında geçirdim
Balların peteğinde kokun saklı Şavşat'ım.
O mutlu çağlarımı ocağında uçurdum,
Dağların eteğinde kokun saklı Şavşat'ım.
Okul sıralarımda, o mahzun hallarımda,
Yorgunluğu bilmeyen sevdalı kollarımda,
Kasabamdan köyüme gittiğim yollarımda,
Bağların yatağında kokun saklı Şavşat'ım.
Sana açtım her sabah, umutlu gözlerimi,
Dağlarında geçirdim, sevdalı yazlarımı,
Hasret dolu ömrümden saklamam sözlerimi,
Sazların batağında kokun saklı Şavşat'ım.
Şimdi senden uzakta adını anıyorum,
Yüreğimde, dilimde yadınla yanıyorum,
Gün geçtikçe gurbete zorla dayanıyorum,
Yaylamın otağında kokun saklı Şavşat'ım.
Dokuzuncu senedir, ayrıyım toprağından,
Bin bir çeşit anımda saklanan yaprağından,
Şu felek kurtarmıyor yokluğunun ağından,
Dağların çatağında kokun saklı Şavşat'ım.
Ne yazık ki bir şekilde topraklarımızdan ayrı kalsak bile / yürek her daim o toprakların hasreti ile sayfaya nakş eder Şavşat gibi.
Hüzünlü bir özleyişti şair.
Kaleminize sağlık efendim / kutlluyorum içtenlikle.