Köprü

bozuk plaklarındayım
çevirme ışıklarını yüzüme!


dudak arası yolculuklarda
kederlerin ekmek arası telaşı
oturmuş gözlerimize akşam akşam

seni soruyoruz geçen her yolcuya
kumanyasız avuçlardan boşluğa bakıyorsun,
kentin umurunda değil düşlerin
aşımıza tuz niyetine katılmışsın bir kere sevgili
bu akşam da
sofra örtümüze ellerini seriyorsun..

benzi sararmış yüreğinle
darboğazlarından geçiyorsun aşkın,
uyudukça üstünü örteceğiz her gece
sen bilmesen de olur
nereden düşüp nereye süzüldüğümüzü...

basılmış umutlardan ayıkladık ayak izlerini
istersen öldüresiye as gidişimizi
ve kes çığlıklarımızı birer birer
vefaya yazılmışsın bir kere sevgili!
ismini avuntularımıza iliştireceğiz.

ey gözyaşı!
hasret saçaklarındayım
dokunma kayıp hüzünlerime..

ve sen sonbahar
sürüsüne bereket aksın köprülerimizden kaynar suların,
istersen tut/ma eksik eteğimizin ucundan
biz nasılsa
öldükçe büyüyeceğiz,
ama çocuk ama kadın...



miNe güLtepe