Kör Kuyu

aşk, yalnızca bir varsayımdan ibarettir

yalnızlık tüm çağlarda bizimle gelir

şimdi sen öyle şehre dargın

şiirleri yok hükmünde bir şairsin

ne çok şey var oysa söylenecek

yalın ayak, üzeri çamurla kaplı

üzgün bir yetimdir sözcüklerim

çocuklar gibi rüzgara karşı

kırmızı bir salıncaktan düşüp

dizlerini parçalamıştır ölüm

sen yaşamak derdindeydin o vakit

söylesene neye yarar

kanat açıklığı bir insan ömrü kadar olsa bozdoğanın

yukardan bakınca anlaşılır mıydın

inan her türlüsünü denedim

yanılgının, kırılganlığın

kendi içinde açılan kapıların, karanlığın

yaralı bir çığlığın, ağıtların

zamanın, hiç bitmeyen yalnızlığın

bilmiyorum başka neyle sınanırsın

sana her baktığımda görüyorum ki

düşmanı bile onurlu olmalı insanın