Kördüğüm
Keselim, koparalım mı?
Yoksa ayağımıza dolansın düşelim mi?
Bak kanıyor avuçlarımız, tutunamıyoruz
Bu kördüğümü çözemiyoruz
Birimizin yolları, birimizin kolları bağlı
Nefesimiz kesiliyor, can daraldı
Oturup konuşalım mı?
Ya da aynı darağacına asılalım mı?
Zaman bu, şarkılar değişti
Kalpler ayrı telden çalıyor
Hayat bazen kaybetmekle başlıyor
Bu kördüğümü çözemiyoruz
Paylaşalım renkli renkli yumakları
Bana karasını ver, sen al akları
Ben alayım koluna ağladığın kazağımı
Sana da vereyim kokumun sindiği şalımı
İkimiz de kendi aynasında yüzleşsin
Canı yanan diğerini üzmesin
Oturup anlaşalım mı?
Ya da kaybettiğimiz bu savaşa yeniden başlayalım mı?
Sen bana hançer ol
Ben sana kan dökeyim
Aşk savaş değil ama
Biliyorsun, savaşmadan kalp kazanılmıyor
Çok anlamlı ve düşündürücü güzel bir şiir. Kaleminize ve yüreğinize sağlık.
"Ben alayım koluna ağladığın kazağımı
Sana da vereyim kokumun sindiği şalımı"
Şiirselliğin dans ettiği ne güzel dizeler. Kutlarım kaleminizi
Başlayınca, hayata dair diye düşünüyor insan, sonra işin içine aşk giriyor ve bütünlüyor ikisini de şiir... Aşk da hayat da kavgasız kazanılmıyor sonuçta... Pes etmek, bütün fiyaskoların ilk adımı çünkü... İyi şiir ve şairine saygıyla...