Kül Koksun

Feryad-ı akşamdır
Gelincik misali göğsümde tüten

Gel de tüne ilhamım üzerine
Şiir olsun adın

Boz güvercin kadar bak gözlerime
Avuçlarına sıkışsın kadavram

Soluğunda üşüsün dudaklar
Zemheri düşmeden önce şafak birikintilerine

Boğulayım gözlerini bir yudum
Bir yudum yanaklarında ki çukur

Islanalım baharın içi geçmiş cemresinde
Yeniden düşürelim yıldırımları, kuruyan batık körfeze

Gece yansın
Zühre'den önce

Kül koksun
Yıldızı kayıp toprak

Issız sevişmeler
Karanlığa üryanlığı gömüp ay batışında akşamın
Yıldızın gölgesi

Gel
Nadasların dibine ışık ekelim

Vakti çalmadan
Akşam....