Kült İnkârlar

Yazılası ne çok şey birikti heybemde 

çekimli halleriyle 

vaktini kamburunda taşıyor sözcükler

...

Yalnızlık;

çözemiyorum artık 

hangi uzağın önünde olduğumu

çırpınsada kökleri 

gözlerimin sulağında 

dikiz aynasında yaşanan mevsimlerde yitiyor papatyalar 

Mahkumiyet; 

süt dişleri yeni dökülmüş

çocuk gülüşlerine prangalı bir özlem

asılı parmak uçlarımda 

şehrinse 

yakın gözlüğü tadında ruhu 

bir uyurken uzağım kadar yakınım 

kendime 

ve sana 

Hürriyet;

kâh bir koku kâh bir ses

tapınılmamış ancak kanıksanmış 

ilk mektep fişlerinin 

sadeliğine benzer 

çekimsiz bir yolculuk 

vardıkça 

beliriyor tel örgüler üzerinde 

yiten parmak izleri

ve kuru yeşiller 

Ömür;

yüzümün derinleşen çizgilerinde 

hiç değişmesede yirmi yaşın

yazılışı kadar kolay gelmiyor artık 

üç renk iki hece sözcüklerin söylenişi 

isteyerek büyüttüğüm her şey mecalsiz...

Aşk;

ne amber diyarı 

ne de bir kült

içselleşmiş bir yalanın 

- ce ekinden 

lila inkârları tutuyor 

bir zamanlar

biz-ce olmaya adanmış köşe başlarını 

/

sahi papatya-ca konuşuyor mu hâlâ saçların...