Kurban

Kurban adamak
Adanmışlık
Kurban bilmek kendini
Kenidini var edeni
Mülk'ün tek sahibi Allah diyerek
Kurban vermek malından, sevdiğinden

Kurban kesmek bağları
Seni yere dünyaya bağlayan ne varsa
Kesmek ayrılmak ağırlıklardan
Yüceler yücesine varmak için
Yükselmek...
Kurban olurken bir hayvan
Uysal ve baş eğmiştir
Kurban olur çünkü
Rabbinin emri gelmiştir.
Zımnen denir ki
Ey insan
Bir hayvan böylesine kendini
Canını verirken
Kendini var eden Rabbine teslimken
Sen neden geri duruyorsun
İradesiz bir hayvan kadar da yok musun?

Kurban öyle bir eğitim ki
İnsan kurban verdikçe
İnsan sevdiğinden verdikçe
Aslında vermez alır
Bire yetmiş, yediyüz
Kat ve kat katlanır
Ahiret yurdunda ve burda
Allah'ın adıyla, Allah adına
Allah'ın emiriyle her veriş
İnsanın kendine verişidir.

Neyizmiz var?
Biz neye sahibiz
Can mı beden mi, ruh mu?
Mal mülk evlat
Neyin sahibisin
Kaldı ki ne götürebilir insan
Yaptığı salih amelinden başka
Ne kalır ki geriye
Geçen koca ömürden.

Kurban,
Hz İbrahim'i anmaktır
Ne büyük bir adayış bu
Ne büyük bir teslim oluş Rabbine
Kesmişti İbrahim o an
Rabbiyle arasına giren ne varsa
En sevdiği bile olsa
Kesmişti tüm bağları
Demişti İsmail
Baba emrolduğun gibi yap
Allah'ın izniyle sabredenlerden olurum.

Kurban
Takvada yükselmek
Takva için sorumluluk bilinciyle
Sahip olduğun, emanet aldığının en değerlisini
Vermek.

(Kasım 2011 İstanbul)