Kuş Uçurdum Göğsümün Kafeslerinden

Hey diyet!

'Daha kaç adımda sökeceksin ciğerlerimi
Ve süzgeç ruhumun derinliklerine sirayet'

Tanığım ülkem gibi karanlıklara
Sormadılar tok elçiler açlığımı
Bir bardak suya meftun bu gönül
Sevme sıralarında baş okşayan
Adamlar kırıldı tepemde
Kuru söğüt dallarından

Bilumum yalnızlıkların
Kara kuru öfkesiyim/

Sen/ökçe kaç kez korudun
Süzgün bacaklarımın ayasını
Sen/çorap nasırlarıma ilaç

Kuşluk vakti anam koyarken
Secdeye alnını/
Ben yarıldım utançlarımdan
Sende aymazlık durakları...

Bana!
Sindiğim çakır diplerini
Ölüm korkularını/
Açlık nöbetlerini
Sorma...

Anne öpüşünde uyanılan
Gül sabahları/
Neşe tarlalarında
Uçurduğum kuş
Palazlarını sor...

Ölüm!
Bir arma gibi kalbimizde
Sevgi çukurlarında ayaz
Güneş yanıklarında bu ten

Kader;
Birilerine altın sarısı tasta
Birine de hamur bulamacı
Kıyasta sunuluyor...

Uçur öfkeni bir sevdanın kanatlarında
Uçur ki/

Yer açılsın çocuk oyunlarına
Göğsümün kafeslerinden/