Küsseniz de Barışın

"İnsanlar,köprü kuracaklarına,
duvar ördükleri için,
yalnız kalırlar.
(Isaac Newton)


Çocukken de küserdik,
Büyüdük,yine küsüyoruz.

Okumamışken de küserdik,
Okuduk,yine küsüyoruz.

İşsizken de küserdik,
Çalışırken de küsüyoruz...

Sanki bir virüs,bir mikrop küsmek.
Hepimiz yakalanıyoruz da bu hastalığa,
Hiç birimiz iyileşemiyoruz.

Bütün yapılanlar suya düşüyor birden.
Boşa gidiyor kırk kez sırta bindirmek.
Oysa,
Yetiyor bir kez sırttan indirmek.
Bir daha barışamıyoruz.

Evlilikler,doğumlar,sünnetler oluyor.
Gelip geçiyor yılbaşı.
Nice bayramlar yaşıyoruz...
Küskünüz ya
Birbirimizi kutlamıyoruz.

Eşler birbirine küskün.
Çocuklar,ana babasına.

Kardeş,kardeşe küskün.
Arkadaş,arkadaşa.

Memur,amire küskün.
İşçi,patrona...

Kısacası,
Herkes küskün tanıdığına.

Beklenmedik zamanda ve yerde,
Sırasız geliyor ölümle cenaze.
Gitsek mi,gitmesek mi ?
Konuşsak mı,konuşmasak mı ?
Mevtayı nasıl bildiğimizi söyleyip,
Hakkımızı helal etsek mi ?
"Ölürsem kabrime gelme" diye
Türküler dinlemişiz ya
Kabul mü,ret mi ederler,
Kestiremiyoruz.

Ey, analar,babalar,
Ey, hısım akrabalar,
Arkadaşlar,tanıdıklar...
Ne olur,
Şekerle su gibi karışın.
Ne olur,
Küsseniz de barışın.