Kutsal Mucizeler Toplamımsın Ama Git

Kendini uzak tutmak marifet değil,
Sen marifeti gölgeni almakta bil!
Düşlerimi ele geçirmekten yorul...
Uykuya dalsın gözlerin,
Sonra gözlerimden gözlerini sil.
Bir kez daha acıt,
Bana ihanet sana sadık yüreği,
Ben daha söze başlamadan,
Sen arkanı dönüp git...

Kutsal mucizeler toplamımsın / ama git...
Ne olur...
Sabahlara yorgun başlamaktan,
Uyku vakitlerini gündüz saymaktan kurtar beni
Zemheri yangınlardan, ağustos ayazlardan,
Cellat dilli duvarlardan kurtar beni...

Gözlerimi her gece kirişlere asmaktan yoruldum!
Şiir yazmakta artık bana göre değil
Uzun süren romanlara gizlenirken ben,
Sen al kendini içimden...
Bıraksın peşimi sözcüklerin / suskunluğu özlüyorum...
Yükümü hafifletmek için iki satır karalayıp
Şiire gizleniyorum...
Ama her defasında,
Yeni acılar keşfediyorum...

Diyorum ya artık yoruldum...
Daha düne kadar,
Mutluluk oyunları yazan bir çocuktum.
Ne olur bütün mucizelerimi yerle bir et!
İçimde neyin kalmışsa hepsini al ve git...
Kurtar beni...
Kurtar kirpiklerine asılı kalmaktan
Gündüz ve gece arasındaki farkı unutmaktan
Kurtar beni...
Sızısı dinmeyen kadın kimliğimden,
Ama en çok senden,
Sonra en çok benden,
Kurtar beni.
Git...
Ama gitme!

(Gece yarısının çoğundan geçtim!)

30-31 Aralık 2009