Kutsanmış Eylül

...
Düştüm işte o vakit
Bir bilmediğimle başbaşa
Gelmediğiyle olan bir zamandan
Geçtiğiyle kalan bir zamana
Yansıdım suya kırık
Kaynayan buğusunda gözlerin
Tek ben.Alnımda rüzgarın lekesi
Kendimden daha yeni
Tek başına ben.
Sadece gidenin sadece birinin akşamı
Düştüm ortaya
Altı oyulu söylenmemiş sözlerden

Sarı bahar rengiydi düşen yaprağın cesedi
Güçlü bir Tanrının elinden
Uçurulup dalların üstünde
Sesi aort tınından
Leş rüzgarlarıydı savaşçı
Sarı Eylül'e üşüşen
Ve sevdiler durmadan
Mey çektiler öptüler sevdiler
Durmadan saçan sarısını

Yani şimdi denizin
Coşması gibi derinden
Korsan dalga mavisi
Ve sonra biten kıyıda
Geçirir tırnaklarını
Kumsala bosboylu
Uzanır güneşe bir ten
Yanar kavrulur ölür
Biçimsiz kırmızı

Hayat ile insan arası
Sağanak bir kara zaman
Süregelen bir destanı
Anlattı korkulu
Gözleriyle durmadan
Giderken bir gemi
Mavisinde denizin
Ardından el sallayan
İnsanların destanı
Mavinin gelmesi denizi
Denizin gitmesi insanı
Bir Eylül sancısı
Baktılar insanlar
Şımarık rüzgarın
Gözlerinden öteye
Bildiler Tanrı'yı

Getirdi bunları tümüyle
Tanrı'dan insana dosdoğru
Götürdü ağzına nefesi
Isırdı çiğnedi yuttu
Aktı tuzlu teri,yanık ten duruşuna
Sürmek için
Kendinden soluk hayatın
Devrik esişli rüzgar mabedine aktı
..