Letafet
Her soru bir gölge doğuruyor,
ve her gölge sakladığı sırrı fısıldıyor, Letafet.
O basit odaların trenlerinde,
yolculuklarla bir arada olmanın beyaz duvarları içimde
iz bırakıyor.
Derin bağların çıngıraklı gününde,
şeftali çiçeği çocukları,
biraz da yüzümdeki yorgun zamanda...
Sevda esintisi belki şuram
Ölüm imgesiyle dolan o eski testilerin karşısındayım şimdi.
Bıçak gülümsemelerin dizelerindeki keskin acıyı maskeler dövüyor.
kokuyu, korkuyu
ve bir köprüyü
özlemli bir geçmişe
iliştirdim.
Ah, letafet!
Güzelliğin afilli bir ziyan,
solgun bir günbatımında kaybolan umut .
Adın bir duanın son cümlesi gibi geliyor kulağıma. Solgun bir günbatımında yankılanan bir "keşke" gibi. Güzelliğin, incecik bir zarafetin ömrü kadar kısa. Ve her gölge, seni biraz daha unutur gibi yaparken, ben seni, fısıltılarla hatırlamaya devam ediyorum.
Yolculuklar, istasyonlardan çok, içimizdeki odalara uğrar aslında. Beyaz duvarlı, basit odalarda karşılaşırız en karmaşık yanlarımızla. Kimi zaman bir çocuk kahkahasında, kimi zaman eski bir bavulun unutulmuş cebinde saklıdır o anılar. Bir şeftali çiçeğinin zarafetiyle gülümseyen çocuklar geçer aklımdan . hepsi birer imgedir artık, yorgun yüzümün kıvrımlarında solgun bir hatıra gibi süzülürler..
tebriklerimle sevgi ve selamlar.
Umut battığı yerden doğmaya da mahkûmdur. Bu hep böyle oldu. Tebrik ediyorum sevgili Tülay. Her daim güzel yazıyorsun.🌾