Lodos

tanrı’nın sefa verdiği topraklardan geliyorum

baş ucumda kasımpatı değişimleri,

mahkeme dolusu karanfil

gaz kokularının devşirildiği koridorlardan koşuyor ismim

gül renkli çorbalar kaynattık

istif üzerine istif

postalların göç ettiği diyardan diyara

umuttan umuda koşan ve mezbeleliklerden yana

çorbaya aş ekledik

ıssız sessiz

bayat somun tanelerini

üzüm daneleriyle ıslattık

terledik gülüm

vayy somun sarnıçlarında sertleştirirken

mermi kokulu saçlarımı

sıyırırken kurşun dökülmüş penceresinden bakarken

dokuz milimetre kalibre

yangınlar yükseliyordu

şafağın miracında

manidar

diz boyu alev

göz mesafesinde duman

kara tahta büyüklüğünde is

şiir yazılacak kömür tanesi

el yazısı alfabe

hasretinle yandı gönül

topal bir aşkın

iki adım mesafesinde

ardında belki de

koşarak

hatta yürüyerek

belki sürünerek

poyraza boyun eğmeden

lodos yangınlarında belki de

belki de sarı saçlı fırtına

yummadan gözlerini

aşüfte bir bahar akşamında .....