Mahrem

önce utanan
sonra ihanetlere salan kendini
salaş bir meyhanesinde bu şehrin
oynak bir çingene kızdır tüm mahçubiyetlerim


sen tabağıma güneşsin
öğünleri şaşırırım her gün saat onikiyi vurduğunda
her akşam kapımı çaldığında tibetli rahipler
bir tiyatro sahnelerim tek kişilik odamda


ten hurafe
ten aslı değildir tapınmaların geceye
kalp çarpıntısıdır hücrelerime hükmeden
ya sen sığacaksın içine
ya da ben kapıyı çarpıp gideceğim tek kişilik odamın mahremiyetine



black_1