Mahur Şiir

Hiç özleyesim yoktu,
Çalmasaydı gecenin bir vakti radyolar şarkımızı,
Özlemeyecektim inan...


Ansızın yakalandım 'o mahur beste'ye,
Sızın sızın sızladı,
Sol yanımda sağ bırakılmış, bir kaç senli ceset...

Bir ben,
Bir de Müjgan kaldık...

Zaman,
Sevdiklerimizi çok erken almıştı bizden,
Ağlaşamadık....

Bir ben,
Bir de müjgan kaldık..

O eski tad,
O eski heyecan,
Geçip gitti bizden...

Bir biz kaldık...

Öleli bir hayli oldu Attila İlhan,
"An gelir",
"Giden gelmez diyip",
Bir biz kaldık,
Ağlaşamadık...


Hiç şiir yazasım bile yoktu inan,
Gitmeseydin eğer,
Olmayacaktı beyaz sayfalara,
Senli kelimeler gömdüğüm...

Yarı ölü bir tebessümden hatıraydı yüzün
Ki zor bela yüreğime gömdüğüm...

Ki gözlerin,
Gözlerin senin,
Fer fecir bir akşam manzarası gibi
Hüznü salıveriyor başka diyarlardan...

Rüzgar gibi geçip gitmiştin,
Gittin gideli
Saatleri söktüm duvarlardan...

Günlerden ne bilmiyorum inan,
Ama yokluğunun her saniyesi,
Her dakika,
Her saat,
Her gün,
Aynı intihar teşebbüsü...

Ki eti kemik geçiyorsun, ömrümün kadranından
Özleminle yaşıyorum,
İntikam alıyorum, sensiz geçen şu zamandan...


Ki ben,
Ki ben Arthur'um,
Sense Helen..

Kaybedilmiş bir savaştı bizimkisi,
Yüreğimin yıkıklarında
Seni arayıp duruyorum halen...

Ki nerdesin?

Ki özledim,
Ki geçip gidiyor ömür,
Ki ölüyorum,
Ki özlüyorum,
Ki...

Ki "kaybetmek, budur!" dedim...

Ki sustu "Mahur Beste"...

Hiç güleceğimiz yoktu zaten,
Müjgan'la ağlaşamadık...

En çokta bu koydu...

Oysa ağlaşsak,
Akıp gidecekti yanaklarımızdan,
Bu yürek sızlatan,
Bu arsız,
Bu pervasız,
Bu namussuz duygu...

Şöyle göz gözeydik,
Göz kapaklarımızda koyusu gecenin,
Anladık ki;
Yıllar önce,
Bizi es geçip, kaçıp gitmişti uyku...

Uykusuzduk...

Sanki ne kadar sıralı sırasız dağ varsa içimize devirmiş,
Milyon yıl, dimdik ayakta durmuştuk...

Bir ben,
Bir de O
Bir de masada,
Çığ gibi üstüme devirdiğimiz,
Boş şişesiyle, aslan sütü Tekirdağ...

Herkes gitmiş,
Bir biz kalmıştık,
Ağlaşamadık...