Mana Dünyası

bir göz atsan mirim
gönlümden yükselen sesleri dinleye dur!


ebedî hayatın ferah-feza kavrayamadığım
ufkumu ölüm endişeleri sardığından beri
ebedî hayatın bağ ve bahçelerine sığınırım


zamanlar ve mekânlar,
bugünler ve yarınlar
koskoca dünyanın âdeta alın yazısı
ruhumda uzun soluklu bir boşluğun hissi?
ya 'kestirip atsa' dile getirmese...


gece gibi karanlık iklimleri kollayanlar!
kulaklarında sûr sesi almışçasına
mânâlarından demet demet güller,
çiçekler sunanlar
gamın boynunu kırmalı
kırmalı ki
başı sinem üzerinde yükünü götürsün


oysa yıldızlarla hasbihâl edebilirdi...
güneşle münasebete geçirebilirdi...
ayla arkadaşlık bile kurabilirdi...
ve yürüyebilirdi fezanın derinliklerinde


sevdiğim tek gerçeğim
öyle zannediyorum
ümitlerimle de kıpkırmızı güller gibi
durulardan duru düşüncelerin
güneşe bakar gibi hakka yönelmişsin
her gün ayrı bir mihrap peşinde


bu meş'ûm hava
bazen beni bir sevda yuvasına çevirir
kalbinin ritmine ayak uydurur
bazense ifade etmeye çalışır
hezeyana dönüşen hafakanlarımla


sabahın şebnemli yaprakları gibi terlerim de
yer yer sürüklenirim sana olan mantığımla
uhrevî güzelliklerin tül pembe renkleriyle
yinede hazanla durulurum
bak ki âvâre ruhuma


Yıllar var
zaman zaman da çer çöp gibi
kaldığım yerde sıkışıp kalırım
gelen üzerimden geçer
giden üzerimden geçer...


duygusunda, düşüncesinde ve gaye-i hayalinde
dar bir fanusun içinde sensiz kalır o zaman kalbim
daralıp büzüşür de
tüylerle kanatlandırır
ruh ve mânâyı kazandırmaya çalışır
mânâsız gelgitlerimin ağında


sözün özü sevdiğim sana;
bir hamlede aşar mı böyle bir iç içelik
sürekli galeyanda iç sadmeler

neye yarar derim şimdi onca "of"lar!
vicdanıma içtimailiğimi hatırlatmakta
dudaklarımdan dökülen bir sevda
programlandı da sırrını kavrayabilse
ki mevcudiyetinden bile habersiz