Masumiyet

Bizler, tüm bilinenlerden doğduk.
Acı, tatlı, güzel ve çirkin katılırken hamurumuza,
Ateş ile yoğrulduk.

Yüreğimiz konulmadan önce kafesine,
Konulup da büyük toprak bir kabın içerisine,
çelikten demir eritme fırınlarında,
demiri eriten ateşin harında,
ateşlenip
işlendi.

Bizler demirden de sert yüreklerimizle,
soğuk çiçekleri tutarak ellerimizde,
kırılgan bir asra doğduk.
Sesimiz o yüzden çıkar boğuk.
Nefsimizi hiç yaşatmadan boğup.
Sabrımızı yüreğimize koyup,
ki demirden sert yüreklerimiz bile
çatlamasın diye,
çelik halatlarla sarıp sarmalayarak,
acılar içindeki bir asrı parçalayarak,
acılar içine doğduk.
Biz ölümün gözlerine bakarken,
kanlı kızıl gözlerimizle,
ölümün terlediğini gördük.

Acı sabrımız yüreğimizde,
pamuktan yumuşak,
sütten ak,
baldan tatlı,bir sevdanın önünde
büktük
boynumuzu,
küçük bir çocuğun masumiyetiyle.