Mavi Gece
Panzehir gibi damarlarımda işlerken sensizlik
En büyük korkumken karanlık
bana sen Öğrettin savaşmayı
Mavi bir gece yarısı gaflete hapsoldun.
fersah Fersah çöktün hüzünlü bulutların üzerine, “şimdi pas tutmuş zindanlarda bir ömür mahkûmuyum.”Sensizlik zor değil bilir misin?,en çok ne yakar insanın canını; yarıda bıraktıkları.
Ve mavi gece unutma,bir gün ansızın kapını çalacak ahım dolanacak boynuna,tükenen nefesin ile uçup gideceksin bu diyarlardan.
…
“Tek tek dokunmuş taşları yerlere serdin zahmet ile ortaya muazzam bir eser çıkaracak iken,yerle bir ettin her şeyi.”
…
Yalnız bunu unutma mavi gece: bazı şeyler kader değildir,bunun arkasına saklanamazsın.Sebebi gafletin ile sen oldun.