Mecalsiz Mektuplar I

Sevdiceğim;


Ağlayan yüreğimden sesleniyorum sana...
Gün görmemiş sevdaların bozuk akordundan ses vermeye çalışıyorum.
Dilime adınla yüzleşmeye çalışan korkular eşlik ediyor,
Mecalsiz...


Gün dönümlerinde geçmişi sayıklarken yanan alnımı dayayabileceğim bir serinlik arıyorum yüreğinde. Yüreğin yangın yeri, yüreğin kor alevlerin yatağı, yüreğin çaresizliğimin ocağı... Dönüyorum bahtına küskün hayatıma,
Ümitsiz...


Ümitvar söylemlerin aksini ispatlama yarışında koca bir şehir.
Karanlığın içinde çırpınan hiçbir serçe hayata tutunamıyor.
Ayaklarımın altında çatırdayacak
Yaprak bile bırakmamış bir mevsimin,
Hüzünden öte yakasına yapışan
Melankolinin girdabına kapılmış düşlerimin derdindeyim.
?'Mevla dert verip derman aratmasın'' diyen
Kocamışların iyi niyet pencerelerini kırarcasına,
Yüzüme çarpan bir gerçekliğin içindeyim.
Hem de bilemeyeceğin kadar,
Çaresiz...


Genç ölümlere dövünmeyecek kadar hissizleşmişim sanki.
İçime yağacak yağmurların önüne bent olacak
Hiçbir duygu beslemiyorum artık.
Aydınlık gökyüzüne asılı gülüşlerimin
Özgürlüğüne seviniyorum,
Birde ellerime saklanan çocuksu rüyalara...


Eteğinin altına gizlenebilecek kadar benimsemişim korkularımı.
Parmaklarının dokunduğu tenimde beliren vahada dinlendiriyorum heveslerimi...
Ölü toprağı serpili kırlangıçlar havalanıyor yüreğimden,
?'göç etmek için geç kaldınız'' diye bağırıyorum,
Nafile...
Kar,
Kış,
Kıyamet bir hava var dışarıda...


Abartının ötesinde
İçimde biriken ayaza eşlik edercesine
İnceden bir şarkı başlıyor...

Derinden ama anlaşılır,

Hüzünlü ama coşkulu,

Keskin tınısı ellerimi yakıyor...




Aralık'2009 Aydın....