Megaloman Med-cezir

Her insan kaderinin yansımasıdır aslında- korkma bu şiirde oyuncak tanrının silahı

Yüzüne örtülmüş devrik cümleler mezarlığı sol yanında oturan Medusa
katil, fatihanı rüzgara doğru tut/ birazdan bir tabut
dişlerinden çarmıha çakılmış ruhuma üç gün ötemde blinmez seslerle ürperen



Yüzümü unuttuğum mağralarda göç eder yarasalar kurulur kavmim karanlığa
camdan iguanalar ve kalbini örümceklere yedirmiş yalancı peygamberler sığınır gölgeme



ateşi bulurum sonra bir kadının kalbinde çarmıhın ucuna asılmış her gülüşte
suya okunan megaloman med-cezir



Bir varsın bir yoksun aslında kaderin yansımasıdır aynada bir sen / beni sayma
ayak sesleri gibidir ısız ve tenha ve keskin bir siyah
çapraz büyür beynimdeki usülsüz şehir


Yol devinimdir külünden bir özdeyiş türeten


Bilirim bir tek sen anlarsın beni
aşk dersem


Şimdi başa dönelim diyelimki kader her şey
tersinden yazılmış vahilerin kutsal evinde
sesime çarpan o akşamın
dininde okunmuştur
soldan sağa
dedim ya girmesin aramıza
hiç bir beddua



Ömrümün kayıp kentinden glliyorum elimde üç gümüş kelebek
orda mısın ayın arka yüzünde öyle masum
yarana bakacağım ağzımda tortu toprak
yarana yedi şerh
öpsem avuçlarıma yüzün dökülecek


cc_