Mektup

Sen bu dizelerde gezdirirken gözlerini
Ben çıplak ayaklarımla toprakları çiğneyeceğim
Tıpkı çocukluğumda ki gibi

Sen ; hiç bir şeylerden yoksun kaldın mı ?
Acı çektin mi bu yüzden ...
Çaresizlik ve ezilmişlik nedir bilir misin ?

Dolu dizgin gitmek geliyor içimden
Nereye diye sorma ; bilmiyorum
Memleketime belki...

Hayallerim vardı ;
Gitar çalmayı öğrenecek
İspanyolca kursuna gidecektim...

Haklısın ayran gönüllüyüm ...
Gitara hiç başlamayacak
Kursu yarıda bırakacaktım...

Ahhh yaşamak...
Haksızlıklar , ihanetler , yalanlar , yalnızlıklar...
Bedelin olmadığı bir yerlere götür beni...
Özgürlüğün , mutluluğun , umudun ...
Ödemek zorunda kalmayalım hiç birinin bedelini...


Çevrene baktığında
Varlığı pozdan ibaret insanlar göreceksin
Vatan kurtaran şabanlar
Ve daha niceleri
Ama beni asla

Senin için bir önemi var mı bilmiyorum
Hani insanlar giderken
Bir şey bırakmak isterler ya arkalarında
Bende sana bu dizeleri bırakıyorum

Hayat ; bir sahneden ibaret
Henüz doğmadan yazılıyor rollerimiz
Kendi yazdıkları senaryonun hesabını biz veriyoruz
Büyük adalet...

Neyse bitirmeliyim
Ben bu ülkeyi ve insanlarını sevdim
Seni sevdiğim gibi
Anlamadı hiç biriniz

Gitmeyi geciktirmek için uzatmıyorum dizeleri
Korkak olduğumu sanma sakın
Nokta koymayacağım sonuna
Çünkü getirmeni istiyorum devamını ...