Methiye

Methiye

I
Meftun eyledi beni bir güzelin gül yüzü,
Öyle bir güzellik ki, kıskandırır gündüzü.
Karanlık gecelerde, parıldayan bir ışık,
Akseden cemaline, dalgalar dahi âşık.
Yayılan huzmeleri, aydınlatır dünyayı,
Buldurur gönüllere, yitirdiği hülyayı.
Yıldızlar imrenerek dört yanına doluşur,
Âlemi hayran eden muhteşem tablo olur.
Hasetçi bulutlarsa, sararlar çevresini,
Çabalayıp dururlar, örtmeye çehresini.
O ki, kendinden emin, kurulur neşe ile
Kem bakışlardan bile, duymaksızın endişe.

II
Esen bahar yelleri, saçlarını savurur,
Kumral sarı tellere, buseleri kondurur.
Özlenen muştu gibi, muzipçe, güle güle,
Taşırlar kokusunu, bağrı yanık bülbüle.
Açılır tüm çiçekler, gonca güller uyanır,
Gamzeli yanakları, al renklere boyanır.
Oynaşırken yapraklar, işve ile naz ile
Şenlendirir bahçeyi, derinden bir haz ile.
Yükselen nağmelere eşlik eder saz sesi,
Coşturur gönülleri, neşe dolu bestesi.
Bulur tatlı huzuru, gülşen bahtiyar olur,
Ne gam kalır ne tasa, asude diyar olur.

III
Hülyalı bakışları, kahverengi gözleri,
Bende kılar kendine, bir anda görenleri.
Bakanın yüreğine, bahar cemresi düşer,
Gece düşünde bile, daima onu düşler.
Bazen bir hüzün çöker, içten içe üzülür,
İnci gibi damlalar, yanaklardan süzülür.
Sanki çölde bir serap, ya da susuz bir kuyu,
Susamış dudaklara sunmaz bir damla suyu.
Bazense güneş gibi, efsunkâr ışıltıyla,
Titretir gönülleri, emsalsiz parıltıyla.
Billur pınar misali, hayat olur, can olur,
Maşukunu arayan, aşığa canan olur.

IV
Tahta kurulmuş sultan, başında sihirli taç,
Etrafında duranlar, iltifatına muhtaç.
Sanki arşın merkezi, varlıklar onla kaim,
Pervane gibi döner, bendeleri her daim.
Eğer nazar eylerse, gönüller abat olur,
Mazhar olamayanın, günleri berbat olur.
Çekimine kapılan, yanar da o nar ile
Teselli arar durur, gönlü ah-u zar ile.
Sevdalılar uğrunda, deli divane olur,
Çöker de içten içe, yıkık virane olur.
Görür ama aldırmaz, almaz asla kaale,
Ne de olsa sultandır, alışıktır bu hale.

V
Ak ipek tende benler, itinayla işlenmiş,
Nedense bir tanesi, şakağında gizlenmiş.
Örtünmüş zülüf ile, görünmez olmak için,
Bu gizemli tutumu, bilinmez acep niçin?
Tebessümle yayılan dudaklarına inat,
Elmacık kemikleri, çizmekte keskin bir hat.
Sanki tüm güzellikler, palete doldurulmuş,
İpeksi bir fırçayla, tuvale kondurulmuş.
Kuğuları andıran hayli uzun boynuysa,
Ahenkli bir uyumda, o endamlı boyuyla.
Güldükçe gül saçılır, emsalsiz gül yüzünden,
Diller bülbül kesilir, bu güzel gül yüzünden.

VI
Pervası yoktur asla, minnet etmez kimseye,
Boyun büküp başını, mümkün mü öne eğe?
Haksızlık karşısında, tahammülsüz irade,
Çekinmeden tepkiden, hesap soran ifade.
Çok da yufka yürekli, üzülür, harap olur,
Çaresiz bakakalmak, ona ıstırap olur.
Görünen güzellikten çok öte bir güzellik,
Böyle erdemli olmak, ne güzel bir özellik.
Hulusi'yim, diledim, vermek için hediye,
İstedim ki yazayım, mahirane methiye.
Medhüsena etmeye uğraştım tüm gücümle,
Kuramadım yine de, ona layık tek cümle.