Mevsimsiz Ruhum

Ardı ardına sıralanmış acıların

Yanından geçiyorum sebepsiz sebepsiz

Mektubum düşmüş avuçlarımdan

Her bir karınca adımından , eziliyor

Öyle ki kaldırımlarda kalmış

Beyaz sayfalara döktüğüm yaşlar

İçimde garip bir kuş var çırpınan

Islanmış kanatlarında kara bir leke 

Ve dört duvarın arasındaki titrek alevden

Uzandıkça uzanıyor mevsimsiz ruhum

Bu kaçıncısıydı sayamadım

Sarhoş gecelerin

Köşe başında dikilmiş yıldızlar

Yorgansız yaprakları izliyor uzun uzun

O bakışları gördüğüm vakit

Çaresiz bir anne gibi

Kıvranıyorum  olduğum yerde

Kül rengi paltosu

Parça parça dökülmekteydi, ruhumun

Ve büyüsüne denk gelmişti

Tezgahlarda kalmış bir avuç tarçın kokusunun

Bilirsin sen garibim

Akmamış yaşlarda saklıdır, çocukluğumuz

Oysa ben tebessümümü

Ölü bir sayfada unutmuştum

İçimdeki kalıntılardan geriye ise

Kuyruksuz uçurtmam kalmış bir tek

Bakma şimdi öyle bilmiyormuş gibi

Sen de üşümedin mi eylül akşamlarında

Sen de sıkılmadın mı mayıs ortalarında

İşte biz öyleyiz garibim

Elimizden ne çırpınan kuş uğruna

Denizleri kurutmak gelir

Ne de yorgansız yaprakları

Güneş olup ısıtmak gelir

Ben küskündüm mevsimsiz ruhuma

Oysa zarif bir manolyanın 

Köklerinde bulmuştuk birbirimizi

Şimdi ben boyun eğmişim, gri sislere

Kaldırımlardan ise mektubumdan habersiz

Mevsimsiz ruhum geçer dalgın dalgın