Migrenli Kadın Ve Tanısız Çığlıklar

1

Bir gece migren kararttı gözlerini
Sonra aradı ellerin sıska sevdiğini
Oysa yıldızlar, kentler kurmuştu önüne.
İçlerinden biri yol aldı, yüreğinin kızıl sofrasına,
Ve isimsiz şiirleri acıyla okudu bebeğine.
Sözcükler her zaman yeniden çoğalan halk gibi
Açtır gövdenin yoksul enkazında,
Kimliksiz cümleler,öksüz umutlar gibi.

İçlerinden birini ?' dudaklarına'' sürgün etmek kolay mı?
Parçalayarak gecenin perdesini,
Ucu keskin sözle ?
Gözler görmez ama bulacaktır adresini dilindeki türkü
İki delikanlı yağmur tanesi ve rüzğar
Uzaktaki sevdiğinin yatağına ulaşacaktır,
Ve üşüyen bedene konacaklar
Uyandığın da fark edemeyecek bunu,
Sabah yüzü yıkarken tükürecektir
Küf tutmuş gecenin sarhoşluğunu.

Ve atacaktır kendini dışarı
Hiç anlamadan yürüyecek sokaklarda,
Ve takıldığında gözlerine bir çocuk,
Anlayacak taşıdığı ceset'in çürümüşlüğünü..

2.
Sen yitik ülkede kafa ağrısını, migrene yorumlarken
Aynı vakitlerde kokusunu taşıyacak yağmur ve rüzgar,
Senden başka nefesi olmayan kederli adamın.

Bilim bu hastalığına çare bulmaz
Şiddetine tanıktır çocuğun
Dilsiz yüreğinin gümüş rengiyle
Anlatacak sana gözlerinin güzelliğini
Ve kesilecektir sarsıntıların çığlıkları.

Güneş ışığını vururken
Yüreğinden gelen şarkılar
Kalem ve kağıtı sana sunacaktır
Ve sevgiliye hasret ellerin,avuçlayacak onları
Ve sana hasreti yazdıracaklar.
Sende uyandırarak umutlarını
Yalnızca yaklaşacaksın pencerene
Kaldırdığında başını gökyüzüne
Asılacak bulutların kuyruğuna düşlerin,
Ve uzanacak sevdiğinin saçlarına
Beyazı avuçlayan umutlar,
Ve sürgün cümleler..

BEYLİKDÜZÜ/İSTANBUL