Mimik..

eser
soğuk bir rüzgar
yanaklardan hep
hep yek
dudaklardan atılan zar..
göğsünde uyuyan serzenişse düşeş
bambaşka bir yalnızlık
kahvenden çektiğin
başka bir gülücük
yanaklarda oluşturduğun
o maske ıslak
ve maskelerde anlamsız bir dolu mimik..
akıllarda hep
çalmayan bir müzik
söylenmemiş bir söz
kalabalık caddeler üstünde
tüm insanların birbirini tanıması
gül yapraklarından seviyor sevmiyor yapan gençler hep..
kiraz ağaçlarından hasret çalan çocuklar,
ve şarabı üzüm asmasından koparan adamlar..
kim öğrenmiş ki eski bir kitaptan
koca bir hayat çıkarmayı
kolay değil hüzün sarılı bir ömrü umut kokutmak
ve acıya çamur atmak
sonra kurutmak kitap aralarında..

elbette bir bildiği var bu hayatın
kolay değil
eski bir kitabı yıllar sonra okumak
hani
denizden gözyaşı olmaz ama
yanağın gözün yanar tuzdan
hayat bu kadar tuzlu
ve biz bu kadar su iken
umut kokmuyorsa her yer
anlamı kalmıyor mimiklerin
ve hiçbir dudağa yakışmıyor hayat...