Mor Bir Kasımpatı

Mor bir kasımpatı açacak birazdan kirpiklerinde
Dilimdeki yokuşlarda tıkanacak sevdam
Mayhoş bir sükunet içinde
Dolunay taşıyacak yüreğimi
Mahcup
Ve de sessiz
İçimde filizlenecek kırık bir ezgi
Esrik bir şefkatin lezzetiyle
Bize düşen
Kurak iç dökümlerine bürünüp
Beklemek
Yolculuk telaşının ortasında




Mor bir kasımpatı açacak birazdan kirpiklerinde
Kaçırma sakın o an bakışlarını
Gasp edilmiş bir ufukta
Mülteci bir sevişmenin iniltilerine kaçarız belki seninle
Hiçbir şey ol yeter
Selamsız bir yağmur yağmadan
Yankısız bir sokakta
Sancılarımı mayalayan gözlerinle




Mor bir kasımpatı açacak birazdan kirpiklerinde
Rotasız hüzünlerimi ne zaman sorgulasam
Karanlıklarımı kuşatmış bir duvarın kanayan tarafındayım
Tufanlarımda yine gam
İçimde aynı şarkıları söyleyen bir sızı
Sürgünüm boğazıma kadar
Boynuma asıp gittiğinden beri
Yorgun düşmüş baharları




Mor bir kasımpatı açacak birazdan kirpiklerinde
Kadife ürpermelerle titrerken gözbebeklerim
Sırlarımla tanışmadan önce
Hep anahtarsız kalır zaten
Zincirlerine dolanmış k(s)özler
Hiç esirgemez hayat düğümlerini
Bakma gülümsediğime
Bir maskedir bazen gülümsemem
Sırtıma vurulan yangınlarda
Kurşundan ağıtlarımın üzerine geçirdiğim
Oysa
Tozlanmış şehirler bilir yaşamadığımı
Topuklarımda suçlu hazan kıymıkları...
Simsiyah bir haritaya sürülmüştür nefesim
Ve sonunda...
Yitik çöllerin rüyalarına
D(S)ağılır mürekkebim




//Ne kadar candan sarıp sarmalar bu dolunay insanı
Çıkarıp alacakaranlıklara sakladığımız kanatlarımızı
Yükselebilir miyiz ki ona?//