Müberra Hanım

"Ne olmuştu?

Nerde kalmıştık

Müberra Hanım...

Naftalin kokulu sandığınızda neden tek yürek yangını?

Bir daha en başa dönsenize!

Tekrar tekrar dinlerim bu yangını... "

Yıldız

Yaldız

Yalnız

Yıldız

Bir su sabahıydı

Geceyi sel olup bitiren.

Çatlaklarından usul usul ilerleyen

Filiz filiz kökleri beslerken

Arta kalanlarla

Eriyik lavların baloncuklarında

Yer bulup

Yetinceli ilerleyen efsun

Tükenirken tekrar edip yine başa döner

En sonunda

Açar bir Lotus

Buğulu camlara resmedilen

Bir dokunuş...

Sessiz göllerin sislerinde dans eder Turnalar çığlıkla önce.

Derler biz bu dünyaya aitiz

Su, damla, sis ve lotus

Çatlak tenin gözlerinde

Yine bir danstı karşılaşma

Her defasında düşer bir çiğ tanesi

İnci bulutlardan

Bu su sabahının rayihası lotusuna

Ondan ki mahyası semada

Döner durur aşkın

Ve her defasında tenime yapışır hâlâ

Umut var oldukça

Beslerim onu

O bir Yıldızdı evrende ama bu dünyadan değildi...

Uzaktı adı sadece....

Yaldız

Pınarların soğuk karanlıklarından

Güne merhaba diyebilmek

Coşkulu

Susanmış bir aşk diyelim

Gencecik...

Ama sanki

Ruhuma yasak

Kana kana doyumsanmak

İstesem de

Her seferinde

İniyordum yedi kat semadan

Altımda burak

Yedi kat yerin ellerinde oluyordum

Tutsak

Esaretlerden kaçıp

Kapıları aralayıp tokmağın

Ardından

Azagüne merhabalarda

Bir dilenci isteği

Çalıntı bir kalpte yeşeremedim

Titrek bir ateş toy bir

Gülümsemeydi fahiş olan

Ben ki altın yaldız

Mahur ve mütevahhiş olan

O bu bedende idi ama ruhum bu bedenden değildi artık...

Yalnız

Anladım ki

Yakındaki uzaktı bana aşk...

Ama bu dünyadan değil.