Mum Gibi

Kırık hayallerimi topladım sokaklardan

Yalnızdım

Önce tırmandım doruklarına

Doruklarında sevdama ateş basar

Sonra da düş/tüm

Hiçbir yar/a kanatmadı senin kadar

İncire süt döktüm acımdan

Ağladım

Nefesin dokundu gözyaşıma

Gözyaşımda adına nehirler akar

Sana da bir ben büyüttüm

Büyüdükçe acıma kırağı çalar

Güneş istemez bana dokunsun

Gün geçmez yakınımdan

Canımda on iki ay fırtınalar

Bırak ne olacaksa olsun

Şair adam korkmaz yalnızlıktan

………..mum gibi yanar