Mum Kafesli Kadın

karanlığı aydınlatma çabası değil elimdeki

karanlığa damlatılan sıcak bir düş damlası hayalimdeki

eğilince kolum,elim aydınlanır,birazcık gövdem

damlaları tüketme sevdası bu bendeki

biri bittikçe öbürüne başlarım

bilirim bendeki bitmeyen bu hevesi

bildiğim halde kısır döngüden kaçamıyorum

tavanımda gölge yok ve sessizlik sadece beynimde

tenimden ısırık almaya başlayacak birazdan sıcaklık

sonra kaskatı kesilecek,derimi tahribata uğratacak

bana denk getirebildiği yerlerimden sıkıca sarılacak

yandıkça eriyen,eridikçe azalan,damladıkça beni tamamlayan

ruhumun dumansız solgun ışığı...koynuma alsam,yakar mısın beni?

bağrımda binlerce iz oluştu hayali ellerinden

sen,bilmem kaç bin yıllık el değmemiş mağaramın içinde gezinirken

şimdi başını eğ;yak yatağı,döşeği,evi,mahalleyi,gezegeni...

ben uzaklarda olacağım,sen birikmiş damlacıklar bütünü olacaksın

seni kavradığım halinle değil de,parça parça benliğime işleyişinden seveceğim