Naftalin Kokar Ölüm

Ölüm belediler gecelere,
tabutumu tırnaklıyor kadın.

Bir dua takılmış dilime.
Kanım zehir...

Bacak arası kan,
namus zırhı bu şehir.

Demir çerçeveli gözlükler,
acının buğusunda.
Ellerimde bir tutam tuz.

Raflar arasında yarım kalmış,
hayatım roman..

Çeyizlik kefen seçiyorum,
en modasından.
Sandıkta kilitli cesetim,
naftalin kokuyor ölüm.

Işığı yırtıyor,
civatası bozulmuş makaslar.
Dillerinde leş kokuyor,
çığlık çığlığa kargalar.

İntihar ediyor dün.

Sabah ezanlarında kalkıyor,
artık meftalar.
Tanrı arıyorlar,
ellerini semaya kaldıranlar.

Son tangosunu yapıyor,
akrep ile yelkovan.

Bileklerini kesiyor,
yorgun bir ustura ile zaman.

Rüyalar dokuyor,
nasırlı elleri ile.
Günahkar tanrılar.

Çok gürültülü seviyor insanlar.

Artık uyumuyor ayrılık.

Rüzgar bir kuma daha alıyor.

Yağmurun üstüne.

Bulutun üstüne.

Aşkın üstüne...
...............


ondokuzhaziranikibinoniki