Ne Olur Beni Anla

Biraz konuşmak istiyorum aslında

Karanlıkta, yalnızlıkla

Yanan bir mum eşiğinde

Ve birazda sessizlikle

Belki de sensizlikle

Ama seninle değil.!

Asla seninle değil.!

Kendim sadece kendimle

Kendimce

Yorgunuz ya

Sen/de ve ben/de

Hem üşümüş, hem düşmüş

Bir dağ yükü var ki omuzlarımızda sorma

Ne olursun beni anla

Tüm yaralarımız başkaldırmış dökülmüş ortaya

Bir düş idin kalbimde

İçinde bin düş gördüğümdün gözlerinde

Bitiverdin birden,

Ruhum iniverdi dünyaya yeniden

Kederlere sevkedildim sanki aniden

Tasalara ve de gamlara

Çok erken geldik varılacak en son nâra

Sonra iyi olmak için varolan gücümle

Söz vermek zorunda kaldım hayata

Derinlere daldım karanlıkta.

Gözlerim kapalı olmasa da

Belki de yandığım aydınlık gözlerindi

Gözlerimi kamaştırıp amâ edendi

Ne olur beni anla

Anlaşılmayacak hallerdeyim zîra

Bana eski bir türkü söyle bir de şiir

Güzel olması önemli değil

Gerçek olsunlar yeter sadece gerçek.

Sesin kötü olsun isterse ne çıkar

Sakın utanma.!

Ben hissederim yaranı en derinden

Sevgini gözlerinden

Seni ise kalbinden

Ben anlarım!

Kimseler anlamasa da

Kolum kanadım kırık olsada

Tebessümümü soldursalarda anlarım.

Evet belki özlerim seni

Hemde çok özlerim

Hatalarım vardır elbet

Yine de diyebilirim ki sana..

Ben

Seni 

En saf halimle

En içten duygularımla

Severim.

Sever/idim

Ve de

Sevdim.