Nefes Alıp Verene Kadar

Kırmızı bir gül at bana
Işıklarla dolsun kalbimin içi
Açılan bir gülsün yaprak yaprak
Geliyorum mevsim gibi kapına
Yağmur damlaları gibi titreyerek.

Bir kuş sesi gibi öpüyorum dudaklarını
Vücudunu süzüyorum akasya gibi kıvrak
Bakışlarını süzüyorum tavuk gibi korkak
Çıkıp gidiyorum kış rüzgarları gibi
Nefes alıp verene kadar.