Nisan

okulun ön kapısından girdiğinde
taze bir bahar kızıydın nisan
nasıl da yeni umutlar serpiştiriyordun
pembe dünyama
nasıl da heyecanla,şevkle
asılıyordun gözbebeklerimden
gökkuşağı gibi renk cümbüşüydün
coşkuna kapılıyordu acemiliğim
dans ediyordu mehtapta yıldızlarla toyluğum
marmaraya uzanıyordu,yelken kanatlarım
çalkantılı dalgalarda füttursuzca
çünkü yarınlarında aşk vardı
döndürüyordun başımı
şimdi hayatımın arka kapısından
sesizce sızıp içeri
ahmak bir ihtiyar gibi
çekiştiriyorsun yakamdan
sevmedim bu suratsız halini
güzleri kapıma bıraktığın
yaprakların sarı ve buruşuk halini
sevmedim anlıyormusun
şu masum hüzzam halini
git ne olursun,git nisan
böyle tutuştukça her gün ölüyor bak insan