Okyanus

Sen okyanus gözlü kadın!

Bu beşinci mevsimi aşkın…

Gün ışığıyla yakamozlanan tenin,

Sarı saçlarını dalgalandıran,

…Kadınlığına şehadet eden ipeksi ellerin,

Şiir konuşan ağzın,

En güzel melodilere kulak tıkatan sesin!

Remrand’ı kıskandıran,

Goya’yı çıldırtan,

Da Vinci’yi çatlatan

Ay ışığı vurmuş siluetinle çaldın kalbimi...

Gönüllü hardım… Yazıldım ömrüne

Kollarında savrula savrula

Dudaklarında kavrula kavrula, yandım…

Her yanıştan ayrı bir haz, ayrı bir zevk duyarak…

Umurumda mı artık, Cehennem yangınları!

Aşk, bir zaman diliminde, aniden parlayan,

ihtirasla harlanan, sönmeyen bir yangın…

Ben, belli ki senin ömründe yalnızca bir andım…

Sen, o güzellik hep tende, sende kalacak sandın!

Yanıldın… Çok yanıldın…

Ah! Okyanus gözlü kadın!

Ömürler boyu ben;

…Yalnızca sana yandım…

Gayrı, hiçbir ummanın suyuyla

…Söndürülmez bu yangın…

Antakya, 12.05.2019