Olamadım İşte

Sıkılırsın,yorulursun atarsın her şeyi bir kenara

Bakarsın ki sen eski sen,

Duvarlar hep aynı kalmış,

Aldırmaz , silersin ıslak yanaklarını

Oysa bir tek sen değil

Ağaçlar, sokaklar ,akşamlar...

Herkes farklı bir hüzünlü

Herkes kapatır gözlerini yorgun yorgun...

Bazen silmek istersin çoğu anını

Oysa hep bir yerlerde çıkar karşına

Belki bir gün batımında

Belki tozlanmış pencere yüzlerinde

Hatta yıldızların loş aydınlığında

Bilemem...

Ne de olsa ''keşke'' ler var sığınacağın

Oysa bazen kalkmak gerekiyor düştüğün yerden

Ucunu bırakmak istediğin ipi

Sıkı sıkıya tutman gerekiyor

Böyleymiş kurallar

Ya da ne bileyim belli belirsiz duyguların dedikleri...

Sıcak bir buhar var

Bugünlerde beni boğan

Üniversite kazanmışım,

Ya da şiirlerim okunuyor,

Ne fark eder ki akşamları gökyüzüne bakamadıktan sonra

Yıldızları parmakla sayamadıktan

Pencere buğusuna kalp çizemedikten sonra

Ne fark eder ki mutlu olmam

Ne fark eder...

Meğerse hayat bazen zor günlerde saklıymış

O ağladığım, sızladığım günlerdeymiş kaybettiğim tebessümler

Şimdi bir kağıt parçasına dalmış gidiyorum

Oysa bir kırlangıç yavrusu yeterdi bana

Önce ben ağlardım sevinç ya da üzüntüden

Sonra o başlardı çektiği çilelerden...

Oysa...

Oysa ben bir kırlangıç çığlığı kadar olamadım

Bir akşam karanlığı kadar olamadım

Sarı bir yaprak kadar sessiz

Kum taneleri kadar umutlu olamadım

Olamadım işte..