Ölmesini Bilmiyorlar

Sarı böcekler tünüyor
Altından
Ebemkuşağı geçmeyen
Dibi gür
Sarmaşıklarının köküne

Soluksuz bir düşten uyandırıyor
Akıl yasalarını unutturan sevdan
Uzun adamları

Boş görünmeyen
Aslı
Karışık söz tutkularının
İpinden topluyorlar
Becerilerini

Güneşe mil çekiyorlar
Görüyor musun!

İç yüzlerinde karanlık/
Uzak yaşamları yaşlandırıyorlar
Oltalarına taktıkları solucanlarla

Kırıp sarı gölgeleri
Gönül pencerenin
Kenarında çözüyorlar
Kibir sınırlarını

Can çekişip
Ölmesini bilmiyorlar/
Nedense