Ölü Kuşlar Senfonisi

Özgürlük;
Kuru bir toprağın suyla nikahı gibi!
Tepesinde gelin çiçekleri halayıdır...

Ah!
Fermanım;
Kanadını ırgalasa şu rüzgar
Sana açılacak tüm kapılar
Ve izbe yolculuklar düşer
Bu gezgine yeniden...

Bu güneş;
Buzdan öfkelere gebe
Sıcak yorgan serer titrek anılara

Bu rüzgar;
Savurur demlerini yeniden
Hasret bekler bir pencere buğusu

Bu yağmur;
Tüm kirleri yıkar ardından
Ölü kuşlar senfonisi bu çığlık

Haydi;
Saymayalım benden kalanları
Senin olsun bu kalp kırığı
Acıların kabuğuna küf düştü
Sarmak vardı iki dirhem yarayı

Şimdi;
Öfkeler büyütüyorum aşkımıza
Böyle yanmamıştı avurtlarım
Bal yerine zehir ezer dudaklar
Saçlarından sürüklenen hasretin

Tamamdır;
Ayrılık çanları bu ikimize
Bende dolan miadına acırım
Senden kalan düşlerime bir çizik

Tekrar gel!
Ölü kuşlar emzirirken doğayı
Üstümüze nikahlansın bu toprak

20.01.2011