Ölüm ! Var Ölüm!/ Bilmezmis

ölüm var ölüm bu dünyada
ben gidince
yaşa yaşaya bildiğin kadar
katıla katıla ağlatma yeter
maviler akmaz gözden bilirsin
ölüm var ölüm
duvarlarda ki resimi
ve boş yatağın sağ tarafını doldur
ben gidinçe öteye
sevgimi yele vermekten
yorgun yürek artık bittik
aşkın cezası bu bana
savrula savrula vurdum
kaderimi iki kurşun söz ile
ölüm var ölüm
her gidişin
yokluğuna gebeyken
hiç gelmiyecekmişin gibi
karalar giyinip
yaslar tutuyorum
ölüm var ölüm bu dünyada
her gün akşam olmuyor bana sensiz
gün biterde ya gelmezsen diye
ağıtlar yaktırma gönlüme yeter
ölüm var ölüm
aşıkımı yaşarken öldürme
daha fazla geç kalmadan
gel! artık
ecel gelmeden..
gel!