Ölümüne Sevdam/ız Benimle Bitiyor Şimdi

kulum oldum köpeğin oldum
istesen canımı vermezmiydim sana
derdine derman sevincine ortak olmadımmı
sen çağırdığında iki elim kanda olsa gelmedimmi
gözyaşların akmasın diye tüm gülüşlerimi sana vermedimmi
kölen oldum esirin oldum
sen kırdın ben onarmadımmı
git dediğinde gittim kal dediğinde kalmadımmı
sen güldün ben ağlamadımmı
gözyaşlarımı hiç esirgedimmi senden
tek bir gülüşüne harcamadımmı ömrümü
sen mutlu ol diye acıları ben çekmedimmi
içim kan ağlasada gülmedimmi
kuklan oldum oyuncağın oldum
boynuma geçirdiğin ipi sen çekmedinmi
bedenimde ruhumda yaralar açmadınmı sen
ben kapatmaya çalıştıkça vurmadınmı
daha da daha da derine her seferinde
yoruldum sürekleyen adımlarla koştum yinede hep sana
tüm gelişlerimde sen pişman etmedinmi
hayaller kurduğunda inanmadımmı
o hayalleri tek tek ellerinle şimdi sen yıkmadınmı
söz verdiğinde umut ederek beklemedimmi
her defasında boşa çıkarmadınmı umutlarımı
çoktan biten bir sevdaydı
belkide hiç sevda olmamıştı
sen sevmeyi bildinmi yada ben öğretebildimmi
bir daha görmesem seni daha iyi olacak diyorum şimdi
her defasında bu son dediğinde son olmuşmuydu
beklemeye ömrüm kalmadı
olsaydı daha bir ömür beklemezmiydim seni
ölümüne sevmiştik ya biz hani
biz hiç biz olamamışız be sevgili
ölümüne sevdam(ız) benimle bitiyor şimdi...



(KEŞKE ANLASAYDIN SEVDAMI KEŞKE...KEŞKE BİZ OLABİLMEYİ BECEREBİLSEYDİK...)