Ortaköy Sahilindelerdi...

Kederli bir adam,
Bağışlanmak isteyen bir kadın,
Ortaköy sahilindelerdi.

Adam isyankardı kaderine,
Onca zaman sonramı geldin der gibi,
Birşeyler söylendi,
Elini kaldırdı vuracak gibi,
İki damla düştü gözlerinden,
Yumruk elini cebine soktu sonra.

Kadının yüzündeki ifade hiç değişmiyordu,
Hep aynı sözleri tekrarlıyordu,
Affet beni, yalvarır gibi ezik bir şekilde.

Adamın sevgisi derindi,
Ne git diyordu nede kal,
Acılı bir yüz ifadesiyle döndü kadına,
Hafif gülümsedi,
Ve seni affettim dedi.

Kadın belkide,
Hayatının en mutlu dakikalarını yaşıyordu,
Ama bir anlık sevinçti onunkisi,
Adam son sözünü bitirmeden,
Umutlu bir gülümsemede bulundu kadın.

Ve adam son sözünü söylüyordu,
Seni affettim, şimdi beni kaderime terket,
Yalnızlığıma terket ve git,
Dedi ve arkasını döndü.

Kadın diyecek hiçbir şey bulamadı,
Ve oradan uzaklaşmaya başladı...

Kaderine yenik düşmüş bir adam,
Ve onu yalnızlığına terkeden kadın,
Ortaköy sahilindelerdi,
Deniz durgundu,
Ve herşey bitmişti...