Özlem

şehri sevmiştim yaşadın diye bu mavilikte
unutamadığın havayı teneffüs ediyorum şimdi
lakin...Neyi sorsan seninle güzeldi sensiz vermiyor tat
ellerim boş dönüyor hergün içimde sensizliği büyüterek
şakımıyor sensiz kuşlar bile ve
uykularıma giriyor hayalin dizlerime uzanmış halin
leyla m oldun ne gecem ne gündüzümde rahatım
elimi uzatsam tutacağım bedenin ruhun gezinmekte
şehrin hangi sahiline insem
incinmiştin...
deniz ve yosun kokusu gelmiyor demiştin
kırılmış dal gibi oldum kırdığın için
oysa ne çok seviyordum seni
ve bu şehri..
hani...ayaklarımız deyecekti suya
martılar gelecekti sesimize
ve şarkılar okuyacaktın üstü açık arabada.
üzerinde maviden renklerle,
sarılıp tek beden sahilde gezecek
parmaklarımız kenetli hiç kopmayacaktık
sevda tepesinde gelincik, papatya toplayacak
ve bir ağaç şahit olacaktı sevişmelerimize
kuşlar sevinçle cıvıldayıp
uzakta deniz durup bize bakacak
ve mutluluğumuz şehre sığmayacaktı ..