Özlemle Kaldı Düşlerim

Zihninde unutacak mısın
Çocukluk anılarını!
Kaçırmadan adımlamaya
Çalışalım o günleri...

Çocukken düşüp
Dizlerini kanattığında,
Annenin saçlarını okşadığını
Gecelere yasla başını.

Bulutlara bakıp
Şekiller çıkarmak için
Gözlerin dikkat kesildiği
Anları anımsasın.

Çimenlerin kokusunu,
doya doya çılgınca
Üzerinde yuvarlanışını
Tepeleri ,bayırları düşün.

Bir çiçeği tuttuğunda,
Bir kedinin başını okşadığında,
Bir köpekten korkup kaçtığında,
Ve daha saymakla bitmeyecekler...

Annenin yanağına şefkat ile
Parmaklarını değdirdiğinde,
Ellerindeki damarlarından
Gök kuşağının bütün renkleri
Yayılmaz mıydı yüzüne...

Kendinle görüntünün
Arasındaki aynadan
Bile korkan sen
Sanki içinden biri
Çıkacakmış gibi.

Geceleri yorganı
Üstüne çekip
Karanlıktan korkan
Gölgelerin kucaklayacağını
Sanan korkak yüreğin.

Ama onlar oradalar ,
Hep orada kalacaklar
Ve anıldığında duyan
Kulaklar bekleyecek.