Palto Ve Atkı
Bitmeyecek bir şiirin
Son mısrası gibi kaldı aklımda
Oysa her sözünde gökyüzüne dokunur gibiydim
Ve sarılır gibiydim bulutların en beyazına.
Biliyorum, ne bahar ne de yaz olabilirdim ona
Çünkü ekimdi ellerim
Ve parmaklarım kasım kadar soğuktu
O yüzden paltosunu giydi ve gitti
Ama atkısını bende unuttu.
