Papatya

Korkuyorum 

neşesinde bir kuşun 

bilinmez sesi oluyor ürkekliğim,

dillerde tüten destanın 

hayalet güzergahında dolanıyor

ruhum,

koşarken ardından 

saklı sandıklardan geçiyor 

kusursuzluğum

yazıyor yamacıma düşkün güneşi

ayın şavkında vuruyor elleri

düşünmek zor geliyor peşisıra

insanın kalbi 

uyuyor

Bir dahaki kaybolmasına,

kimsenin yüzü yok gibi 

öyle olsa bile düşüyor kimsesizliği,

Her biri başka yerden esiyor 

Bu fırtınanın

Adı olmuyor bir süre sonra

Sarmıyor yaprakları 

Ya da görmüyor gözleri

Ben bilemiyorum

Ne için oluyor bu şiir perileri

Canı kalbinden vuruyor kimileri

En düşkünü bile 

Sevmiyor sonra seni

Fallarda bile çıkmıyor artık

Aşkın o görünmez ince sesi..

03.05.25